Bezdyskusyjnym, często jednak lekceważonym obowiązkiem dziennikarza jest troska o to, by nie zostały naruszone prawa nie tylko sprawców, ale i ofiar, zwłaszcza ich prawo do prywatności. (…)

Istnieje poza tym pewien bezwzględny zakaz etyczny: niedopuszczalne jest filmowanie w zblizeniu scen śmierci, a także zatrzymywanie się na szczegółach krwawych skutków wszelkich form przemocy. Nie sposób byłoby w takim postępowaniu dziennikarzy widzieć coś innego niż uleganie nagannemu, bezmyślnemu gapiostwu.

To cytat z książeczki Ignacego Rutkiewicza „Jak być przyzwoitym w mediach”. Zajrzałem do niej ponownie po tym, jak w Panoramie (sobota, godz. 18:30) zobaczyłem 20-sekundowe ujęcie, przedstawiające zwłoki Saddama, wystające z leżącego na ziemi worka. Bez ostrzeżenia o drastycznej treści, przed dobranocką.

W wyścigu mediów przekrzykujących się doniesieniami o tragediach jest to kropka nad i, podsumowująca starą prawdę, że „bad news is a good news”. A w dzisiejszych mailach linki do „Saddam’s Execution (real! full! uncesored! exclusive!)” przykryją nudne życzenia wesołych świąt i szczęśliwego nowego roku.