Dotychczas w przemyśle filmowym można było wyróżnić jako główne pola eksploatacji: rynek kinowy, rynek filmów wideo oraz emisję telewizyjną. Filmy rejestrowane i utrwalane na taśmie światłoczułej powiela się na potrzeby dystrybucji i wyświetla w kinach. Korzystamy z wypożyczalni filmów wideo, a w domach oglądamy telewizję.
„Cyfrowy (ang. Digital ) – w elektronice – wyrażony za pomocą sygnałów dyskretnych, nieciągłych, np. w formie impulsów lub sygnałów binarnych. Każdą informację można wyrazić cyfrowo (zaszyfrować); sygnał zmieniający się w czasie w sposób ciągły można wyrazić w postaci kolejnych liczb odpowiadających jego wartości przyjmowanej w kolejnych chwilach, jeśli częstotliwość tych chwil będzie nadążać za zmianami sygnału.
Publikuję tu moją pracę magisterską, traktującą o wpływie mediów i technologii cyfrowych na produkcję filmową i telewizyjną. Wskutek upływu czasu i postępu „digitalnej rewolucji” zapewne nieco się zdezaktualizowała, niemniej mam nadzieję, że informacje, źródła i moje przemyślenia ujęte w tekście komuś jeszcze posłużą 🙂 Poniżej znajdziesz wstęp oraz pełny spis treści, a w kolejnych wpisach następne rozdziały, zakończenie i bibliografię.
Wygrzebałem starą pracę zaliczeniową z przedmiotu „Audiowizualne Media Interaktywne” prowadzonego przez prof. Ryszarda W. Kluszczyńskiego na PMC. Poczęta w październiku 2004, jest nieco przydługim gniotem, więc korzystając z okazji – przycinam 😉